Voor een eigen woning maken jongeren grote opofferingen, met consequenties voor hun toekomst

‘Bijna het hele salaris van mijn man gaat op aan onze woonlasten.’

Het splinternieuwe, ruim opgezette stadsappartement van Mandy (22 jaar) is bezaaid met onuitgepakte dozen en hoopjes kleding. Het appartement heeft mooie raampartijen, zonder gordijnen. In de stralende zon lijkt het balkon op een grijze, glinsterende zandvlakte. Twee katten liggen op de bank te zonnebaden. ‘De katten heten Nimfy en Vlekje en zijn broer en zus. Gekregen van mijn schoonmoeder toen we dit appartement introkken.’

Na drie jaar intensief zoeken heeft het pasgetrouwde stel sinds vier maanden een appartement weten te bemachtigen. Mandy vertelt dat ze veel geluk hebben gehad: ‘In totaal waren er 12.000 inschrijvingen voor maar 45 beschikbare appartementen.’ Hoewel ze zichzelf gelukkig prijst voelt het ook dubbel. Ze betalen voor de woning namelijk de hoofdprijs. De kale huur bedraagt 1450 euro per maand. De helft van hun inkomen gaat op aan woonlasten. Daarbovenop komen nog hun andere vaste lasten. Sparen gaat daardoor moeizaam.

Mandy en haar man zijn starters op de woningmarkt. Net als vele andere starters zijn ze slachtoffers van de landelijke wooncrisis. Zo komen zij vanwege de hoge huizenprijzen niet in aanmerking voor een koophuis en door de lange wachttijden ligt een sociale huurwoning ook niet binnen hun bereik. Hierdoor zijn zij overgeleverd aan de private/particuliere huursector. Dit terwijl ze meer dan 10 jaar staan ingeschreven bij Woningnet.

De hoge woonkosten drukken op hun portemonnee en dit heeft veel invloed op hun dagelijks leven, maar ook op hun toekomstplannen. Met een online huishoudboekje wegen ze iedere uitgave af en lukt het hen om net rond te komen. ‘We bespreken de kosten wekelijks waardoor we een goed overzicht hebben.’ Leuke dingen doen zijn minder vanzelfsprekend. En de inrichting van het huis hebben ze bij elkaar moeten rapen. ‘De meubels zijn eigenlijk te groot voor dit appartement.’ Hoewel ze er nog niet zo lang wonen, hebben de hoge woonlasten al geleid tot schulden. De borg, twee extra maanden huur, hebben ze moeten lenen van hun schoonvader. Door onverwacht hoge zorgkosten hebben ze een maand de huur niet betaald. Daarvoor hebben ze met de verhuurder een betalingsregeling getroffen. ‘We proberen er niet iedere dag aan te denken, anders houdt het je de hele tijd bezig.’ En de kat Nimfy heeft sinds kort last van zijn longen. ‘We moeten eigenlijk met hem naar de dierenarts voor een hartfilmpje, maar we moeten wachten op ons salaris.’

Het liefst wil Mandy een woning met een lagere huurprijs, zodat ze wat meer ademruimte hebben en plannen kunnen maken voor hun toekomst. Maar zo’n woning kunnen ze niet vinden. Ze wil eigenlijk van baan veranderen, want ze zit bij haar huidige werk mentaal niet helemaal goed in haar vel. Hiervoor moet ze een opleiding doen maar dat heeft invloed op haar inkomen waardoor deze stap moeilijker te maken is. In de toekomst wil ze graag een gezinnetje, maar daar is nu geen geld voor. ‘Eerst wennen aan dit dure appartement en proberen te sparen.

 

Fotograaf: Michiel Fischer

Interview: Pamela Jakobs

Mandy